گیاهشناسی آویشن وخواص داروئی آن
| نام فارسی |
آویشن |
| نام بومی (مشکین شهر) |
کهلیک اوتی |
| نام انگلیسی |
Wild thyme |
| نام تیره |
Lamiaceae |
| نام جنس |
Thymus |
| نام گونه |
Serpyllum |
گیاهشناسی آویشن:
آویشن از تیره نعناعیان یا Labiateae می باشد. گیاهی دولپه و به فرم بوته علفی چند ساله رشد می کند.برگها متقابل ، ساقه چهار گوش ، گل به صورت غیر منظم ،هرمافرودیت و پرچم از نوع دی دینام یا دو به دو می باشد. پایه خامه زیر تخمدان قرار می گیرد یا به اصطلاح ژینو بازیک است. دارای برگهای کوچک و بدون دندانه می باشد دارای بوی بسیار معطری می باشد. مواد آروماتیک اکثرا در برگ نهفته است.مردم بریتانیا اکثرا به آویشن Creeping thymus می گویند وعلت نام گذاری آن حالت خزنده بودن ساقه های آن می باشد. گل دارای نکتار فراوان بوده و زنبورهای عسل و پروانه ها را بسوی خود جلب می کند..رنگ گل در گونه وحشی آویشن سفید رنگ می باشد. ودر ارتفاعات رشد می کند. گیاهی است که طالب آب وهوای کوهستانی بوده و خاک خشک ونیمه مرطوب را می پسندد.فرمول عمومی گل در تیره نعناعی دارای ۵کاسبرگ و 5 گلبرگ و۲به ۲ پرچم و ۲برچه می باشد. میوه در گیاهان تیره نعناع از نوع چهار فندقه بوده و در ضمن گیاهان این تیره کرک ترشحی از نوع لوله ترشحی یا غده ترشحی دارند. ارتفاع آویشن به ۸سانتی متر نیز می رسد. از نقطه ای که رشد می کند تا ۳۰سانتی متری روی زمین پخش می شود.نیاز به آفتاب کامل دارد.گیاه آویشن متحمل خاکهای خشک ، کم عمق ، سنگلاخی و خشک می باشد. در فضای سبز به عنوان گیاه پوششی به کار می رود.گلهای آن برای زنبور بسیار جذاب کننده است. گیاه آویشن به پوسیدگی ریشه در شرایط مرطوب حساس است.تیره نعناع در حدود ۲۲۰ جنس و ۳۵۰۰ گونه گیاه دارد واکثرا خاصیت داروئی و استفاد های غذائی دارند. جنس آویشن در ایران حدودا ۱۶ گونه گیاه علفی و چندساله دارد.و در بعضی منابع ذکر شده که از جنس آویشن در دنیا حدودا ۲۰۰ گونه گیاهی داریم.

آویشن کوهی به وفور در مراتع روستای میرک(باللوجه) در ارتفاعات یافت می شود وعموم مردم وبومیان منطقه از آنها استفاده می کنند. گونه دیگر نیز از جنس آویشن بنام علمی Thymus kotschyanus وجود دارد که خاصیت داروئی داشته ودر مراتع رشد می کند.
خاصیت داروئی آویشن کوهی:
استفاده داروئی از آویشن تاریخچه قدیمی دارد.و در درمان بسیاری از بیماریهای مزمن موثر می باشد.در طب سنتی آویشن خاصیت گندزدائی،ادرا آور ،مسکن و خلط آور دارد.آویشن عمدتا به صورتهای شربت یا دم کرده جهت درمان مشکلات تنفسی و عفونی از قبیل آنفولانزا ، سرما خوردگی ، گلو درد،سرفه برونشیت، عفونت های سینه و سینوزیت استفاده می گردد.آویشن کوهی همچنین در درمان آماس پستان، جراحت و بریدگیها،و زخم معده بسیار موثر می باشد.آویشن کوهی در مورد باد شکم وگازهای روده بسیار موثر می باشد.دم کرده آویشن گفته می شود در درمان سر درد و ناراحتی های عصبی به کار می رود.همیشه باید به خاطر داشته باشیم که در مصرف هر گیاه داروئی با دکتری که در زمینه گیاهان داروئی اطلاعات دارد مشورت کنیم.ترکیبات شیمیائی آن شامل تیمول، بورنئول، پاراسیمن،گاماترپینن،آلفاپینن،و کارواکرول می باشد.